Обраќање на Претседателот на
�грчкиот огранок од ЕБЛУЛ, Г-динот Атанасиос Парисис
на првата меѓународна конференција на ЕБЛУЛ

Солун, 15 ноември, 2002 

Click here to read this page in English

Тема на конференцијата: Поткрепнување на помалку користените јазици во Грција 

Г-дине Претседателе, Бојан Брезигар,

Почитувани гости,

 Во име на грчкиот комитет на� ЕБЛУЛ имам големо задоволство да ви пожелам добредојде на првата меѓународна� конференција на ЕБЛУЛ посветена на различните лингвистички групи во Грција.

 Во� Европската Унија има повеќе од четириесет милиони луѓе кои во секојдневниот живот користат јазик различен од официјалниот јазик на државата во која живеат.

Денеска, таа бројка е� 10% од вкупното европско население, но за кратко, со проширувањето на Унијата, бројот на луѓето што зборуваат јазик различен од официјалниот јазик на нивната држава ќе биде многу, многу поголем.

Грција, исто така не е исклучок; државата енергично го негира тоа,� но фактите покажуваат друга слика. Ова не значи дека занемарлив� дел од грчкото население е двојазично.Точниот број не е возможно да се одреди бидејќи ниеден� од пописите спроведени до денеска не го вклучија прашањето за јазикот. Исклучок е пописот од 1920г,� но резултатите за северните региони во земјата никогаш не се објавија.

�Освен тоа, долготрајната политика на маргинализација и забрана успеаја, што е сосема приридно, во намалувањето на актуелниот број на оние кои� говорат не-официјален јазик.

Овој непријателски третман кон разновидноста во Грција има почетоци од самото� создавањето на модерната грчка држава пред 170 год.� Во оние области од земјата каде што Арванскиот јазик преовладуваше беа направени сите напори да се одврати населението од неговата употреба. За ова можеби имаше некакво оправдување во десператните напори за обединување на регионалното население� во една единствената грчка држава, што беше крајна цел и за таа цел беше употребена� политика на хомогенизација� на различно население.

Во почетокот на 20�ти век, кога нови територии беа додедени на грчката држава, процесот на отстранување на алтернативните јазици и присилата брз говорачите на тие јазици да се асимилираат кон грчкиот јазик и грчката национална идеологија-една држава, една нација, еден јазик, една религија-доби нови димензии. Државта се послужи со насилство, прогонување, размена на население и масивно �чистење� на селата кои одбија да се покорат. Подоцна, во текот на Граѓанската Војна, неколку десетици илјади луѓе, меѓу кој и цели села, беа присилени да побегнат како политички бегалци кон источна Европа.� Децата на некои од овие бегалци се уште живеат во прогонство, ситуација речиси незамислива во контекстот на модерна Европа.�

 Тие што останаа во Грција беа упатени на� специално школство, задржувани во училниците цел ден за да се намали нивниот контактот со домашната средина- средина во која нивниот мајчин јазик се зборуваше.

Заслужува да се спомне� дека� пописот од 1961г покажа дека само десет такви детски престојни центри постоеја во регионот на Месениа,� додека во областа на Флорина не помалку од 48 центри работеа. Броевите се, се разбира, обратно пропорционални на бројот� на население во тие регионот што имаа� потреба од овие центри.

Селективната политика на фондацијата на Кралицата Фредерика,� која беше поддржувана од движењето за �сиромашни деца�- буквално кажано- изолираше училишта во јужна Грција и имаше за цел да ги охрабри децата да го сменат јазикот� за нивна целосна� национална интеграција.

 Во годините што следуваа тактиката на психолошко насилство, поткопување на достоинството на детето и заплашувањето на родителот- го дадоа� резултатот што државата го посакуваше,� �убедување� на личноста� да се� одрече од� својот сопствен идентитет, традиција, јазик. Ова сето се случуваше во Европа која тврди дека, меѓу другото,� го има� идеалот за� почитување на човековите права, лингвистичката и културната� нееднаквост меѓу луѓето.

 Како Претседател на грчкиот огранок на ЕБЛУЛ, јас би сакал да ја истакнам потребата од воведувањето на помалку употребуваните� јазици во грчкиот образовен систем. Ние исто така бараме застапеност на� лингвистичките заедници во медиумите за информирање, радиото и телевизијата.

 Ние истотака се надеваме дека за овие напори ќе ја имаме поддршката од Брисел, Европскиот Парламент, Европската Комисија, Советот� на Европа како и на сите други агенции на Европската Унија� кои се занимаваат со овие прашања.

 Атанасиос Парисис