Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
την απόφαση του της 10ης Ιουλίου 1998, σχετικά με την υπόθεση Σιδηροπούλου
και άλλων, θεμελίωσε με το ότι η άρνηση εγγραφής του Συνδέσμου «Οίκος
Μακεδονικού Πολιτισμού» στην Φλώρινα, βρίσκεται σε σύγκρουση με την
ελευθερία περί Συνδέσμων, όπως είναι εγγυημένη από το άρθρο 11 της
Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ακόμα και μετά 5 χρόνια από την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Σύνδεσμος αυτός δεν έχει εγγραφεί,
παρά τις
επανειλημμένες αιτήσεις των μελών της, ( βλέπε την υπ΄αριθμ 243/19/12/03
πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Φλώρινας, η οποία
ήταν για μια ακόμη φορά αρνητική ; Οι αιτούντες προσέφυγαν και πάλι
στο Εφετείο
της Κοζάνης ).
Φαίνεται αντιφατικό το ότι, ενώ κατά την διάρκεια της φάσης αυτής
η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί από τις υποψήφιες χώρες πλήρη εφαρμογή των
«Κριτηρίων της
Κοπενχάγης», ορισμένες χώρες μέλη δεν τιμούν τις δικές τους νομικές
υποχρεώσεις απέναντι σε Διεθνείς Συνθήκες.
Είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενήμερη για την κατ΄ επανάληψη ελληνική
συνήθεια της μη συμμόρφωσης με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ;
Θεωρεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι αυτού του είδους οι καταστάσεις είναι
ασυμβίβαστες με τις αρχές που διέπουν τους νόμους τους οποίους οι συμβαλλόμενες
χώρες ανέλαβαν να σέβονται, όταν επικύρωσαν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων;
Προτίθεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ρωτήσει το ελληνικό κράτος να
συμπεριφέρεται διαφορετικά, τιμώντας τις υποχρεώσεις του και τις έγγραφες
διαβεβαιώσεις
του ότι θα εκτελεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων; |